Yırtılsa arşın perdeleri.. Üstümüze açılmış dev çarşaflar.. Kalksalar!
Ta ki içinde ateşler yanan şu insanlar.
Görseler aydınlığı yeniden.
Hak ettikleri yarınları görseler.
Şu üstümüzdeki perdeler kalksa!
Görünse gerçek rengi hakikatin..
Aciz bedenlerini insanların..
Alsa, yıkasa, yaksa..
Arınsak bu dünyadan.
Dünyalık kaygılardan.
Acılardan, saklanmalardan.
İçimize gömdüklerimizden.
Şu kocaman karanlık topluluk.
Dağılsa bir bir..
Zalimin pençesinden uçuşan özgür beyaz kuşlar gibi.
Ufalansa zalim. Ufalsa, gerçek boyutlarına.
Yükselse bir bulut arşa.
Büyük beyaz bir yağmur yağsa gökten.
Ardı ardına yıkasa bilinmezleri.
Bitse artık bu sonsuz yozlaşma.
Kan emicilerin gün ışığında gezdikleri şu dünya.
Maddeye tapınan milyonların maskesi düşse.
Ayrılsa çatırtıyla arşın kapıları.
Gel! dese bir ses mitolojik.
Uzasa yol yol bulutlar..
Adımlarla yürüsek fezanın karanlığına.
Bin bir alemin intizamlı duruşuna.
Uçuşan sayısız dünyalara.
Nefes alsa insan!
Boyutlarını fark etse bir anda.
Kapansa huzurunda Allah'a.
"Ben" demeyi bıraksa.
Fiziksel ihtiyaçların ötesi açılsa.
Vizyonunda beliren illüzyonları silse,
Ayrılsa arşa uzanan gizli nesne.
Kalp miraca yükselse de bir Hu! dese.
Nidası arşı inletse.
Burak gelse.
Alsa ademoğlunu.
Kusurlarıyla, o muazzam kanatlarına.
Yıkasa yedi semanın duası onu.
Her katta ayrı bir esma.
Renk renk geçse dairelerden.
Perdeler bir bir.
Rüzgarın sesi esse uzaktan üstüne.
Ayrılsa arşın kapıları.
Yürüse insan, geldiği memlekete.
Esaretin bittiği şu güne.
Hapsolduğu aciz bedene.
Bir elveda dese tatlı buruk bir pişmanlıkla.
Elinde tuttuğu hakikatle amel edemeyen zayıf insan.
Ben, sen, biz.
Görünse alemin efendisi öteden de.
Coşsa göz pınarları insanoğlunun.
Alemlerin anahtarı, gözlerin nuru, yaratılışın çekim gücü.
Alsa kanatlarına bizi o ulu binek.
Uzansa bulutlar yol yol.
Dönse insan memleketine.
Yüzünde buruk bir pişmanlıkla boynu önünde.
Geldim dese.
Tutuşan kalbinde kor alev.
Ruhu utançtan yerin dibinde.
Kendi, huzur-u ilahide.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder